Önümüzdeki pazartesi günü yeni eğitim yılı başlayacak. İlkokula yeni başlayacak miniklerin eğitime hazırlık turları ise bu hafta başladı. Birinci sınıfa gidecek çocuklarımız için yaşamlarında yepyeni bir macera, aileleri için heyecan ve umut dolu bir dönem başlıyor. Başlangıçta belki biraz çekinecekler ama kısa sürede okuldaki arkadaşlarına, öğretmenlerine alışacaklar ve çocuklarımız eğitim sürecinin birer ferdi olacaklar.

Yaşı biraz ilerlemiş olanlar konusu her açıldığında önceki dönemlerin, geçmişin eğitiminin çok daha kaliteli olduğundan dem vuruyorlar. Haklı oldukları tarafları var elbette. Geçmişte herhangi bir lise mezunu bugünün pek çok üniversite mezunundan çok daha nitelikli, çok daha bilgili bir bireydi. İlkokuldan başlayarak verilen eğitim günümüzdekinden çok daha ağırdı ve herhangi bir okuldan mezun olmak gerçekten günümüze göre çok daha zordu. Dolayısıyla bu okulları bitirmeyi, buralardan diploma almayı başaranlar elbette çok başarılı oluyorlardı.

Günümüzde ise ilkokula başlayan her birey bir şekilde lise diplomasına kadar ulaşıyor. Hatta son yıllarda giderek yaygınlaşan açık öğretim sistemi ile üniversite diploması olan birey sayısı da müthiş bir hızla arttı, artmaya da devam ediyor. Bu arada üniversite sayımız da geçmişe oranla ciddi şekilde arttı. Ancak belirli üniversiteler hem öğrencileriyle hem de eğitim kaliteleriyle öne çıkmaya devam ediyor.

Eğitimden memnun olmamak, şikâyet etmek bana sorarsanız çare değil. Biz kendi çocuklarımız, torunlarımız için ne yapıyoruz? Onları eğitmek adına ne gibi bir çaba sarf ediyoruz? Bizim çocukluğumuzda bizler için büyüklerimizin harcadıkları çabayı, gösterdikleri hassasiyeti bizler kendi küçüklerimize sunuyor muyuz? Yaşamın her alanında olduğu gibi eğitim ile ilgili de şikâyet etmek işin en kolay yönü. Şikâyetlere itiraz etme hakkımız yok elbette ama bir taraftan da kendi üzerimize düşenleri yapıp yapmadığımızı sorgulamak gerektiğini düşünüyorum. Yeni eğitim yılına bu anlayışla başlarsak belki daha iyiye yönelmek adına bizler de faydalı olabiliriz.