DEMİRYOLU TAŞIMACILIĞI

Cumhuriyet’imizin ilk yıllarından itibaren ülkeyi kalkındırmak için hayata geçirdiği en önemli çalışmalardan bir tanesi de demiryolu ağlarının devletleştirilerek yaygın hale getirilmesiydi. Onuncu Yıl Marşı’ndaki ‘demir ağlarla ördük anayurdu dört baştan’ ifadesi de bu konuya ne denli önem verildiğini somut bir şekilde bize ileten ibarelerden bir tanesidir. En temel haklardan bir tanesi olan ulaşım demiryolları sayesinde daha kolay hale geliyor; ayrıca yük taşımacılığı da çok daha hızlı ve kolay bir şekilde sağlanıyordu böylelikle. 
Demiryollarındaki atılım hamleleri, bir yerden sonra yavaşlamaya başladı ve karayollarının çok daha hızlı bir şekilde yayılarak karayolu taşımacılığında kullanılan taşıtlar giderek artınca trenler, raylar, kondüktörler ve makinistler yavaşça silinmeye başladı hayatlarımızdan. Ancak işin aslına bakacak olursak gelişmiş ülkelerin hemen tamamında bilhassa yük taşımacılığının çok büyük ölçüde demiryolları kanalıyla sürdürüldüğünü görürüz. Şehirlerarası mesafelerde yükü taşıyan trenlerdir. Kamyonlar ise istasyondan şehirlerdeki depolama alanlarına taşıyıcılık yaparlar çoğunlukla. Keza yolcu taşımacılığında da demiryolları gelişmiş ülkelerde önemli bir paya sahiptir.
Her ne hikmetse biz ülke olarak bu alanda birkaç on yıl geride kalmış durumdayız. Son yıllarda yüksek hızlı trenler ve bölgesel hatların yeniden daha işlevli hale getirilmesiyle birlikte nispeten belirli bir aşama kaydedilmiş olsa da demiryolu taşımacılığında halen çok ama çok gerideyiz. Bu işin devlet adına da coğrafya adına da pek çok avantajı bulunuyor. Karayollarımızı da geliştirelim elbette, karayolu ağımız çok daha güvenli ve geniş olsun ancak asıl yapılması gereken demiryolu ağının, bağlantılarının ve hızının arttırılması olmalıdır. Bunu ilk defa ben söylüyor değilim. Daha önce de pek çok sefer dile getirildi. Sonuçta aklın yolu bir. Yapılması gereken de açıkça ortada duruyor…